​Deze website is gemaakt ter aanvulling op de informatie over Siep op de Stabij-dekreuenlijst van de  Nederlandse Vereniging voor Stabij- en Wetterhounen (NVSW) en de dekreuenlijst van "onze stabijhoun''.

U kunt hier informatie vinden over Siep zijn afkomst, zijn woon-leefomstandigheden en zijn gezondheid.
Onze Friese Stabij is geboren als Aldrik Fan it Bunte Lok, wij noemen hem Siep.
​Hij is geboren op 3 september 2016 in Zeeland uit het eerste nest van Stabij teefje Gravin Godelinde v.d. Eenhoornleijn in combinatie met Stabij reu Sir Hylke van de Wagenschuur. Het resultaat was een nest van 9 gezonde pups, 5 reutjes en 4 teefjes, allen zwart met wit. Eigenaar en Fokker : Anouk Grol.

Dekreuenlijst 

Tijdens de fokkersdag in Zwolle, waarvoor we als gehele hondenfamilie door de fokker werden uitgenodigd, werden wij door een keurmeester aangespoord Siep in te zetten als fokreu. Siep bezit goede ras-typische eigenschappen van de Stabijhoun die belangrijk zijn voor het ras om door te geven. In voorbereiding op de plaatsing moesten er foto’ s worden gemaakt van Siep zijn heupen en ellenbogen, keuringen en inventarisaties worden gedaan. Al deze info en uitslagen zijn terug te vinden op deze site. Inmiddels staat Siep op de dekreuenlijst van de Nederlandse Vereniging van Stabij en Wetterhounen,  www.nvsw.nl​

Het ras, de Friese Stabij

Een Friese Stabij is een hondenras met Friesland als oorsprong. Het is een van de elf hondenrassen die Nederland rijk is. De laatste tijd lijkt de Stabij populairder te worden maar buiten Nederland komt het ras nog weinig voor. De Stabij is een middelgrote hond met voor een reu een schofthoogte van 53 cm gemiddeld. Teven zijn in het algemeen kleiner met een hoogte van 49 cm. De meest voorkomende kleur is zwart met een witte aftekening, soms bruin met wit en vaak in combinatie met ‘schimmelvormige’ vlekken. Verwant aan de Stabij zijn de Drentsche Partrijshond (deze is iets groter) en de Kleine Münsterländer (iets kleiner of gelijk). 
De geschiedenis van de Stabij gaat terug tot rond het begin van de 19e eeuw. Een Friese Stabij was oorspronkelijk een hond die buiten leefde en voor een groot deel zijn eigen gang moest gaan. Hij waakte, hield het erf zelfstandig vrij van ongedierte, en ging daarnaast ook mee op jacht. Als jachthond hebben deze honden de taak om het wild te vinden en het door rechtstreeks contact op te stoten, waarna de jager het kan schieten. Dit ras is dankzij zijn bouw, beharing, eigen initiatief en zelfstandigheid goed in het uitdrijven van terreinen met een dichte dekking, zoals duindoorns, bramen en rietvelden. ​

Een Stabij werkt graag voor zijn baas, mits je vanaf het begin een goede band met hem opbouwt. Dat doe je door een rustige, vrolijke en afwisselende opvoeding te geven, waarbij een consequente aanpak erg belangrijk is. Een te strenge cq harde aanpak werkt bij hun averechts en soms kunnen ze hierdoor angstig worden. De Stabij is een eenvoudige lieve hond die als voordeel heeft nooit een ‘ hondengeur’ te hebben en nooit zal kwijlen. Ze zien er zeer aaibaar uit en zijn dat ook. Ze zijn lief voor kinderen en zeer sociaal t.o.v. andere honden en beesten. Hieraan ligt uiteraard wel een goede opvoeding aan ten grondslag. Ze hebben een lieve kop met bruine ogen en een truffelvormig oor als kenmerk. Een Stabij is een jachthond maar zeer zeker ook een gezinshond.
​Hij heeft een sterke behoefte aan beweging, een goede relatie met zijn baas. Hij wordt graag bezig gehouden is heeft interesse in spelletjes en voor hersenwerk. Uitdaging bieden is erg belangrijk. Bij het jagen blijft hij zodra hij de aanwezigheid van wild opmerkt roerloos staan, soms met een voorpoot geheven en met de neus in de richting van het wild. In de thuissituatie laat hij dit uiteraard ook zien wanneer hij een vogel ziet of een konijn ruikt. Dit is een mooi gezicht en prachtig om naar te kijken. ​